Weekverslag – week 21
26 oktober t/m 1 november
Zaterdag
We worden wakker als het nog donker is. Ergens horen we het geluid van grote ventilatoren die de ballonnen vullen met hete lucht. We kleden ons snel aan, klimmen de tent uit en staan dan oog in oog met tientallen heteluchtballonnen die bijna klaar zijn om te vertrekken. Een paar minuten later hangen de eerste ballonnen in de lucht. Grote bakken met tot wel dertig toeristen hangen eronder. Het is een prachtig mooi gezicht. Een kleurrijke lucht die tot leven komt als de grote vlammen de ballonnen verlichten. We staan eerst een tijdje beneden te kijken en klimmen dan een stuk omhoog om het van een ander perspectief te zien. De ballonnen kunnen goed sturen en gaan soms rakelings langs de stenen pilaren die door de tijd zijn ontstaan. Het blijft boeiend om naar te kijken, dus drie kwartier later staan we nog steeds plaatjes te schieten als de zon erbij komt. Na een uur zijn de meeste ballonnen weer geland en gaan wij terug naar Bruce voor een ontbijtje.
Na het ontbijt rijden we een rondje door de omgeving en beklimmen we een grottendorp in Çavuşin. Via de Love valley, White valley en Pigeon valley rijden we terug naar Göreme. Daar doen we een rondje en eindigen we uiteindelijk in de hamam. Ieder bij het eigen geslacht en met een heel programma van gezichtsmaskers, sauna, scrub tot massage. Het is lekker ontspannend en tegelijkertijd een beetje saai omdat we alleen zijn en er verder weinig mensen in de hamam rondlopen. Nadat we helemaal schoon en zen zijn, rijden we naar Red valley toe. Vanaf hier hebben we een spectaculair uitzicht over de vallei en zullen we morgen van bovenaf alle ballonnen zien.
Zondag
We staan er helemaal klaar voor om kwart over zes. Het is een beetje mistig, maar beneden zijn ze de ballonnen aan het vullen. Een kwartier later staan we er nog steeds klaar voor, maar is er niks in de lucht. Nóg een kwartier later zijn we koud, maar hebben we nog wel hoop dat ze, nadat de mist is opgetrokken, alsnog omhoog gaan. Tien minuten later geven we de hoop op. De ballonnen worden ingepakt en weggereden. Geen spektakel vandaag. We balen als een stekker, want dit is een mooier plekje dan gister. Na het ontbijt besluiten we om verder te rijden. We willen niet nog een dag wachten op de ballonnen, omdat er verder niet zoveel te doen is in de omgeving.
Net als we wegrijden uit Göreme, krijgt Peter bericht van een automonteur dat hij wel even naar de auto kan kijken. We hebben lekkage in de koppelingscilinder en de remblokken moeten worden vervangen. Ergens achteraf staan een stuk of tien Defenders en lopen er vijf mannen te sleutelen en te koffieleuten. Met een vertaler erbij kunnen we afspraken maken met de monteur die Bruce weer opkalefatert. Ondertussen lopen we nog een rondje door Göreme en lunchen we wat op een terrasje. Als Bruce klaar is, rijden we een stuk naar een kratermeer dat vlak langs de snelweg ligt. In plaats van dat we omhoog gaan om langs het meer te staan, moeten we juist naar beneden rijden. Hierdoor horen we niks van de snelweg en hebben we een lekker rustige nacht.
Maandag
Wel een koude nacht, dus ’s ochtends zijn we blij als we weer in de auto kunnen stappen en door kunnen rijden. Het is een natte dag en het regent nog steeds als we na een hele dag rijden op het strand aankomen. Het is een strand dat aan beide kanten is afgesloten door hoge rotsen. Er is verder niemand en omdat we Bruce hebben, kunnen we onze tent midden op het strand opzetten. Ondanks de regen nemen we toch een snelle duik in de zee. Het water is lekker warm en we frissen er goed van op. Net daarna stopt het met regenen en kunnen we droog eten koken en dineren.
Dinsdag
Het is een heerlijk plekje, dus we blijven er de hele dag. De zon schijnt fel en het is zodanig warm dat we meerdere malen de zee in rennen om af te koelen. Verder hebben we goede gesprekken, relaxen we wat en zwemmen we nog een keer om af te koelen. Het is een heerlijk rustige dag.
Woensdag
We kunnen er eigenlijk geen genoeg van krijgen. We besluiten dus om nóg een nachtje te blijven en brengen de dag door met zwemmen, luieren, zwemmen, boek lezen, zwemmen en niks doen. We hebben gelukkig voldoende water en eten meegenomen, dus we kunnen het nog prima een dagje uithouden. Voor ons is dit echt het mooiste relaxplekje van Turkije.
Donderdag
Na drie dagen relaxen en luieren is het welletjes. We stappen weer in de auto en zetten koers richting Antalya. Niet omdat we de stad willen zien, maar omdat het nou eenmaal op de route naar Pamukkale ligt. We rijden kilometers lang langs resorts en hebben minsten 50 stoplichten op rood staan. De meeste resorts zijn lelijk en over the top. Toeristen lopen af en aan naar het strand met grote opblaasbeesten onder hun arm. Het is duidelijk; we zijn in één van de meest toeristische plaatsen van Turkije beland. Niet ons ding, dus we rijden snel verder en zetten de auto pas stil als we bovenop een canyon staan. Hier is het rustig en mooi. De canyon duikt 300 meter de diepte in met beneden een kronkelende blauwe rivier. Het is wonderbaarlijk dicht bij Antalya, maar toch volop in de natuur. Een ideaal plekje voor ons.
Vrijdag
De lucht is grijs. Het begint een beetje te miezeren tijdens ons pannenkoekenontbijt, dus we pakken in en rijden verder. We komen ’s middags aan bij het Salda meer. Dit wordt ook wel de Malediven van Turkije genoemd, maar wij kunnen het niet zien. De grond is wit, maar niet van zand, maar van dikke klei. Het is koud, winderig en nat. We zijn niet op ons best, dus de vergelijking met de Malediven ontgaat ons compleet. Wel sturen we even de drone de lucht in, waardoor we kunnen zien waarom de vergelijking wordt gemaakt. Vanuit de lucht ziet het er heel anders uit en lijkt het water ook veel blauwer. We parkeren de auto tussen de bomen, zodat de wind geen grip op de daktent kan krijgen en draaien snel een diner in elkaar onder toeziend oog van twee honden. Een stuk of tien andere honden houden ons van een afstandje in de gaten en lopen soms langs. Daarna wordt het donker, dus gaan we de tent in en hopen we op beter weer voor de dag van morgen.
