Weekverslag – week 24
16 t/m 22 november
Zaterdag
Na een heerlijk ontbijt in de B&B, besluiten we Tirana links te laten liggen en gaan we richting het noorden voor twee dagen offroaden. Het duurt lang voor we de stad uit zijn, want er is veel bebouwing en industrie. Het grootste deel van de dag rijden we over asfalt, maar als we eenmaal onze afslag bij Shkodër hebben genomen, bestaat de weg al gauw uit grote stenen en modder. Er komen bijna geen andere auto’s langs en de huizen zijn schaars. We volgen de felblauwe rivier Kir tot het tijd wordt om een kampeerplekje te zoeken. We willen mijn moeder deze week kennis laten maken met ons leven van de afgelopen vijf maanden en daar hoort kamperen natuurlijk bij! Aangezien de zon al vroeg ondergaat, koken en eten we in het donker en gaan we daarna lekker onder dons.
Zondag
We worden ’s ochtends gewekt door de langslopende koeien. Of vooral door de roepende herders erachter. Na het ontbijt stappen weer in de auto om verder te gaan met de offroad track. Het is hobbelig, stenig en nat. Precies wat we leuk vinden. We stoppen onderweg voor koffie- en theepauze en voor een lekkere lunch met de ingrediënten die we gister in de supermarkt hebben gekocht. We komen een wiebelige hangbrug tegen waar we wel even overheen willen lopen. Tenminste, Peter en ik dan. Mijn moeder is er iets minder over te spreken, maar waagt toch een dappere poging.
Net als we in Theth aankomen begint het te regenen. De voorspellingen waren niet al te best, dus we zijn al blij dat we het overdag redelijk droog hebben gehouden, maar nu barst het echt los. We kiezen er dus voor om een accommodatie te boeken, ook omdat mijn moeder niet helemaal fit is. Het dorp is bijna verlaten vanwege de aankomende winter, dus het is mazzel dat we iemand treffen bij een groot huis. Hier kunnen we slapen voor een tientje per persoon. Er is één cafeetje in het dorp dat nog open is en eten serveert. Het ziet er niet gezellig uit, maar we gaan toch naar binnen. Met dezelfde snelheid staan we ook weer buiten vanwege het ontbrekende rookverbod. Het staat blauw van de rook binnen. We kunnen wel op het overdekte terras zitten, wijst de zwaar zuchtende serveerster ons aan. Ze heeft niet zoveel zin in gasten, zo lijkt het. Het vriest net niet op het terras, maar het scheelt niet veel. Tien minuten nadat ze ons de menukaart heeft overhandigd, waar redelijk veel op staat, komt ze terug om de bestelling op te nemen. Ze blijken maar drie gerechten te hebben: sla, groenere sla en patat. We nemen ze alle drie. Terug op de kamers drinken we er nog maar een uit Nederland meegebrachte Berenburg op. Dat verwarmt ons wel weer.
Maandag
Aangezien we de inmiddels in Europa zijn en de winter voor de deur staat, hebben we besloten om wat sneller door deze landen heen te reizen. We kunnen niet meer elke dag kamperen vanwege het weer en de kou, wat de daktent ook van binnen heel vochtig maakt. De druppels vallen soms op ons gezicht en dat is niet zo lekker wakker worden. Mede daardoor hebben we ervoor gekozen om te zien wat we tegen komen en om later nog eens naar deze regio op vakantie te gaan als het weer beter is. We doen dus nu wat we tegenkomen en als het ons bevalt rijden we nog eens deze kant uit.
Vandaag verlaten we Albanië en gaan we de grens met Montenegro over. Vlak voor we Albanië uitgaan, tanken we Bruce nog even vol met diesel. We passeren de hoofdstad Podgorica en rijden door de heuvels naar de kustplaats Budva. We hebben onderweg prachtige uitzichten over de heuvels en de kust. Ook in Budva boeken we een overnachting in een appartement. Het binnen slapen is gelukkig iets waar we ons al een beetje bij neergelegd hadden, maar is wel een flinke verandering in ons dagritme. Het appartement is groot en heeft prachtig uitzicht over de baai beneden. We lopen een rondje door de oude stad, die helemaal verlaten is, en eten op een terras onder de terrasheaters.
Dinsdag
We brengen een bezoek aan de kustplaatsjes Kotor en Perast. We dolen door de kleine straatjes in Kotor, drinken er cappuccino en thee en maken een praatje met elke kat die we tegenkomen. En dat zijn er veel. Het is een leuk stadje, wat gelukkig nog een beetje leeft dankzij de paar handjesvol toeristen en de locals die hun winkeltjes nog open hebben.
Perast is totaal uitgestorven, maar ook zodanig klein dat we er met de auto over de boulevard kunnen rijden en het idee hebben dat we alles hebben gezien. In de baai zijn een paar eilandjes waar kerken op staan, dus we moeten het vooral van het uitzicht hebben. We rijden nog wat verder langs de kust tot aan Herceg Novi. Hier drinken we koffie en eten we taart bij Peter’s pie and coffee. What’s in a name. We slapen vlakbij de stad in een appartement in de heuvels. Aangezien we al geluncht hebben met zelfgemaakte spaghetti, houden we het diner simpel met soep en brood en na een paar spelletjes en een warme douche is de dag alweer om.
Woensdag
Het is tijd voor de volgende grensovergang: Bosnië en Herzegovina. We gaan de grens over in een soort niemandsland en zien gelijk grote verschillen met Montenegro. Waar er in Montenegro veel huizen stonden en er regelmatig een dorp of een stad was, is dat hier heel anders. Een paar huizen, maar vooral heuvels, bergen en bosjes omringen ons. In het eerste de beste stadje gaan we op jacht naar een brood. We weten dat we morgenmiddag alweer Kroatië ingaan, dus willen eigenlijk geen lokaal geld, de Bosnische convertible mark, pinnen. Het lukt ons om een tankstation te vinden waar we kunnen pinnen en de boodschappen zijn gelukkig ook geen probleem.
We rijden richting Mostar, maar voordat we de stad ingaan, bezoeken we een Dervish Monastery in Blagaj. Het is een heel mooi houten huis/moskee/hamam naast de oorsprong van de rivier Buna. De rivier komt hier uit een grot uit de berg en heeft een heldere blauwgroene kleur. Omdat het de afgelopen tijd zo vreselijk veel geregend heeft, staat de rivier ontzettend hoog. De eendjes zwemmen over de ondergelopen terrassen. We nemen een kijkje in het huis, uiteraard weer als vanouds volledig bedekt, en lopen naar de andere kant van de rivier voor de mooie plaatjes.
In Mostar hebben we wederom een appartement geregeld. Het is een groot appartement met een luxe keuken, dus daar maken we dankbaar gebruik van. Voor het eerst sinds juni hebben we weer de beschikking over een vaatwasser! Het zijn de kleine dingen waar je gelukkig van wordt.
Donderdag
’s Ochtends is het eindelijk gestopt met regenen, dus dat geeft ons de perfecte mogelijkheid om Mostar te bekijken. We lopen een rondje door het oude gedeelte van de stad en lopen tot wel drie keer toe over Stari Most; de beroemde brug die in 1993 verwoest werd tijdens de Balkanoorlog. Overal in Mostar kun je goed zien dat er oorlog is geweest. Veel gebouwen hebben schotwonden en kogelgaten en er zijn meerdere musea om te leren over wat er is gebeurd.
We drinken een kopje koffie in het centrum, maar als we willen betalen, blijkt dat we niet kunnen pinnen en dat ze geen euro’s aannemen. We proberen allemaal bij verschillende banken het verschuldigde bedrag van 7 euro te pinnen, maar tevergeefs. Uiteindelijk koopt mijn moeder iets bij de drogist, wat ze met een briefje van 10 euro afrekent. Het wisselgeld krijgt ze in Marken terug. Opgelost!
Onderweg naar Kroatië stoppen we bij de Kravice watervallen. Ook hier staat het waterniveau extreem hoog vanwege de regenval. Aan alle kanten komt het water ons voorbij razen. Het is een prachtig gezicht en vrij vochtig als je te dichtbij komt.
Na de watervallen rijden we de laatste paar kilometers richting de Kroatische grens. In eerste instantie staan we voor een oude grensovergang die met een slagboom is afgesloten. Omkeren dus en de volgende pakken. We krijgen weer een stempel en we kunnen door. Split is ons eindstation, daar zullen we mijn moeder morgen weer naar het vliegveld brengen. Gelukkig hebben we nog een avond samen, die we goed besteden met een rondje door de stad, een lekker diner en goede sangria.
Vrijdag
Na het ontbijt brengen we mijn moeder naar het vliegveld. Het vliegveld van Split is immens groot voor het aantal mensen dat er rondloopt. Het is er compleet uitgestorven en de vluchten van de komende drie dagen passen in lettertype 70 op twee kleine informatieborden. Bij de koffietent staat een man uit zijn neus te eten, dus besluiten we hem wat werk te geven door koffie en thee te bestellen. Daarna zwaaien we mijn moeder uit. Het was een hele gezellige week met maar liefst vier landen, één nachtje kamperen en talloze gesprekken. Tot in Nederland, mam!
Wij gaan weer verder en bezoeken de Krka watervallen in het nationaal park. Ook deze zijn gigantisch groot, zowel qua aantal als qua volume. Er loopt een boardwalk door het park, die op sommige delen onder water staat en waardoor we natte sokken krijgen. Het is er helemaal uitgestorven, op één andere toerist na die we aan het einde pas tegenkomen. Het is geen fantastisch weer, maar het is droog, dus prima voor een wandeling. We kamperen uiteindelijk achteraan op het parkeerterrein van het nationaal park. Na vijf nachtjes noodgedwongen binnen slapen zijn we wel weer toe aan het buitenleven!
