Weekverslag – week 27+1
7 t/m 14 december
Zaterdag
En wederom bezoeken we een leuke stad. We nemen de bus vanaf de B&B naar het centrum van Turijn en stappen uit bij een groot marktplein. Er zijn allemaal lekkere kaasjes, vlees, groenten en brood te koop. We besluiten om niet meteen wat mee te nemen, omdat we er dan nog de hele dag mee moeten lopen. Binnen in een moderne foodhall drinken we cappuccino en verlekkeren we ons bij alle gerechten die voorbereid worden voor de lunch. We lopen naar een groot plein waar mensen op het terras in het zonnetje zitten en lopen dan door naar een kleine kerstmarkt.
Voor de lunch kiezen we een klein eettentje iets buiten het centrum en eten dan alle Italiaanse gerechten die we nog wilden eten voor we morgen het land uitgaan. Peter de risotto, ik antipasti en als toetje delen we een tiramisu. Het smaakt allemaal weer heerlijk, dus we kunnen met een gerust hart Italië verlaten. In de stad kopen we nog een bijpassend melkkannetje voor onze Bialetti Moka Express waar we de afgelopen zes maanden onze heerlijke cappuccino’s mee hebben gemaakt en net voor we de bus naar de B&B ingaan, kopen we nog een stukje oude geitenkaas en twee broodjes op de markt. Het is ons avondeten, want we hebben nog steeds geen trek na de uitgebreide lunch van vanmiddag.
Zondag
Het ontbijt bij de B&B van de afgelopen twee dagen was heerlijk en bestond voornamelijk uit zelfgebakken zoete lekkernijen. Vanochtend ontbijten we dus weer met cakejes en koekjes en gaan daarna de auto in op weg naar Briançon. We rijden Italië uit en Frankrijk in via Claviere en Montgenèvre en rijden bij een skigebied de grens over. Het is een mooie weg, sneeuwvrij, dus we kunnen genieten van de uitzichten.
Beneden in het dal aan de Franse kant zien we een langlaufloipe en een wandelpad. We parkeren de auto en lopen op een stuk geprepareerde sneeuw langs de loipe. Het is lekker fris buiten en de sneeuw kraakt onder onze schoenen. We hebben er zin in om morgen een paar dagen in een chalet aan de skipiste te zijn en een dag te skiën.
Aan het einde van de middag gaan we naar Briançon, waar we een Airbnb hebben voor een nachtje bij mensen thuis. Ze zijn er zelf niet, maar de katten wel, dus we nestelen ons op de bank met een kop thee en ieder een poes op schoot. ’s Avonds lopen we de stad in voor een hapje eten, maar de meeste restaurants zijn (nog) dicht en wat er wel open is, is volgeboekt. We eindigen bij de McDonald’s. Niet echt het soort eetgelegenheid waarnaar we op zoek waren, maar voor een keertje moet het kunnen. Het voordeel is dat we al anderhalf uur heuvel op, heuvel af en heuvel op aan het lopen waren op zoek naar een restaurant, dus we kunnen het hebben.
Maandag
Er is sneeuw gevallen vannacht en dat geeft de stad een hoop extra sfeer. Na het ontbijt stappen we in Bruce op weg naar Puy-Saint-Vincent, waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Onderweg lunchen we op een klein weggetje waar alles om ons heen wit is, inclusief de lucht. Net op het moment dat we onze tafel en stoelen neerzetten, begint het zachtjes te regenen. We eten dus snel een broodje en pakken dan weer in. Het chalet ligt in het dorp en heeft uitzicht op een aantal skiliften. Ze draaien, dus we kunnen morgen dan eindelijk gaan skiën. In het chalet steken we de houtkachel aan en ’s avonds openen we één van de flessen Italiaanse rode wijn uit Turijn. We zitten er lekker knus en warm bij zo.
Dinsdag
We hebben de wekker gezet, zodat we onze enige dag skiën dit jaar goed kunnen benutten. Als we de skishop inlopen om ski’s te huren, krijgen we echter te horen dat de pistes niet open zullen gaan vandaag. We balen flink. Het is een prachtige dag, maar ze houden de pistes dicht tot zaterdag als het seizoen officieel van start gaat. We laten ons echter niet zo snel wegsturen, dus we huren sneeuwschoenen, een soort tennisrackets voor onder je schoenen. Er zijn meerdere routes die we kunnen lopen en uiteraard gaan we al na 100 meter verkeerd, waardoor we dwars door iemands tuin moeten lopen en een beekje over moeten springen om weer op een pad te komen. Gelukkig hebben we de sneeuwschoenen onder, want er ligt een dik pak sneeuw en zo kunnen we overal komen.
We lopen een heel eind omhoog en hebben vervolgens een prachtig uitzicht over de Glacier Blanc en de omringende bergen. In Ljubljana hebben we chocolademelk op een stokje gekocht met een pipetje met Baileys erin. We hebben het bewaard voor vandaag, zodat we het bovenop een besneeuwde berg met fantastisch uitzicht kunnen drinken. Uit onze rugzakken komen een brander, gasblikje, pannetje en melk en vijf minuten later zitten wij met onze dampende koppen warme chocolademelk met Baileys in onze handen van het uitzicht te genieten.
We doen nog even een wedstrijdje hardlopen op sneeuwschoenen (groot succes) en Peter maakt een sneeuwengel in de diepe sneeuw (minder groot succes). Op de terugweg verdwijnt de zon al snel achter de bergen, dus als we weer terug zijn zetten we de houtkachel aan en warmen we op met glühwein.
Woensdag
Omdat het vandaag wat minder mooi weer is, blijven we lekker binnen bij de warmte van de houtkachel en werken we de foto’s en weekverslagen bij. Het is een lekker rustige dag, buiten is het prachtig wit en binnen genieten we van de laatste rustige dag voor we thuis zijn. De afgelopen dagen zijn we ons er erg bewust van dat de reis bijna ten einde is en dat we over een paar dagen thuis zijn. Tegelijkertijd proberen we dus zoveel mogelijk te genieten van de dagen dat we ‘gewoon’ in Bruce stappen en ‘gewoon’ ons leven buiten hebben, want we weten dat die dagen bijna klaar zijn.
Donderdag
Na het ontbijt en het opruimen van het chalet, stappen we in Bruce om een heel eind te gaan rijden. Het is min 8 als we wegrijden en het heeft vannacht gesneeuwd, dus de weg is wit en glad. Al bij de eerste bocht gaat het bijna mis als Peter op de rem trapt voor een tegemoetkomende auto en de Bruce rechtdoor slipt. Op het allerlaatste moment gooit Peter het stuur naar rechts en weet hij een botsing te voorkomen. Oeps. Een beetje voorzichtiger aan dus op deze gladde wegen.
Het is mooi onderweg. Heel mooi zelfs. Grote bulten sneeuw bedekken de bergen én de dalen links en rechts van ons. Op de Col du Lautaret is het min 13 als we uitstappen voor een paar foto’s. De weg is bedekt met een dikke laag aangestampte sneeuw. Het wordt er niet veiliger op, maar wel mooier. Na de afdaling van de Lautaret is de weg sneeuwvrij en kunnen we wat sneller rijden. We rijden door tot het dorpje Is-sur-Tille in de buurt van Dijon en slapen daar een nachtje in een B&B vanwege de harde wind en de regen. We hadden graag nog één nachtje gekampeerd, maar het is echt slecht weer, dus we kiezen ervoor om binnen te slapen.
Vrijdag
We rijden vandaag naar Luxemburg. Het enige wat we zien onderweg is snelweg en een hoop nattigheid. Het regent de hele dag aan één stuk door, dus als het lunchtijd is, eten we stokbrood zonder beleg tijdens het rijden. Niet helemaal onze stijl.
In de stad Luxemburg is er geen plek om te parkeren voor een auto die hoger is dan 2.10 meter. We rijden een halfuur rondjes op zoek naar een plekje, zodat we een rondje door het centrum kunnen maken, maar tevergeefs. Uiteindelijk geven we het op en gaan we richting ons logeeradres. Onderweg tanken we nog even en drinken we een cappuccino bij een restaurant. Het wordt direct de duurste cappuccino van de hele reis: we betalen maar liefst €8,60 voor twee stuks. En dan waren ze nog niet eens heel erg lekker. Gelukkig was het tanken dan wel weer voordelig, dus dat compenseert weer wat.
We logeren bij Janet en Marcus, die iets buiten de stad wonen. We eten lekker, tafelen gezellig en praten de hele avond vol.
Zaterdag
Na een lekker ontbijtje vertrekken we uit Luxemburg voor de laatste etappe van onze reis. Onderweg stoppen we nog voor koffie bij Robin en Maarten in Limburg en doen dan even snel wat lunchboodschappen bij de Albert Heijn. Het is een vreemde gewaarwording om in een Nederlandse supermarkt te zijn.
Vanaf Limburg rijden we in één stuk door naar Friesland. In de laatste kilometers voor we terug zijn, worden we steeds stiller. Peter zet Bruce Springsteen op met ‘Born to run’, het liedje waarmee we deze reis ruim zes maanden geleden zijn begonnen. Een paar minuten later hebben we beide de tranen in onze ogen staan als we de auto stilzetten op de oprit. We zijn rond.
Het was een fantastische reis met ontelbaar veel mooie momenten. Bijzondere landen, lieve mensen, gevaarlijke wegen, aparte drankjes, breekbare schokbrekers, slapeloze nachten en onbetaalbaar natuurschoon. We hadden dit niet zonder Bruce kunnen doen, maar bovenal hadden we het niet zonder elkaar willen doen. We hebben gelachen en gehuild, gezweet en geklappertand en ongelooflijk veel genoten. Het was onze reis en ons geluk. ♥
